De specificaties voor zeskantflensmoeren met metalen of niet-metalen flenzen zijn vastgelegd in DIN 6923. Internationaal gebruik en erkenning van deze Duitse norm zijn gebruikelijk.
Er zijn twee algemeen aanvaarde wereldwijde normen voor zeskantmoeren: ISO 4032 en DIN 934. Er zijn verschillende verschillen tussen de twee normen, ondanks het feit dat ze hetzelfde algemene doel dienen.
Een type bevestigingsmiddel dat een voltooide zeskantmoer wordt genoemd, wordt vaak gebruikt om bouten, schroeven of tapeinden op hun plaats te houden. Het midden van het zeshoekige object bevat een gat met schroefdraad dat overeenkomt met de schroefdraad van de bout of schroef waarmee het wordt gebruikt. De afwerking van de moer is normaal gesproken effen of bedekt met een laag zink, die bescherming biedt tegen roest en corrosie.
De specificatie voor zeskantmoeren met metrische draaddiameters is DIN 934. De standaard omvat moeren met een maatbereik van M1,6 tot M64. Omdat de kwaliteit normaal gesproken afzonderlijk wordt gedefinieerd voor de bout of tapeind die met de moer wordt gebruikt, specificeert DIN 934 geen specifieke kwaliteit voor het materiaal van de moer. Zeskantmoeren onderscheiden zich voornamelijk door markeringen op de moer, waarbij klasse 8, klasse 5 en klasse 2 de meest gebruikte kwaliteiten zijn.
Naruts zijn de onderdelen die met bouten of schroeven zijn vastgeschroefd om een aanscherpingseffect te spelen. Een onderdeel dat alle productiemachines moeten gebruiken, is onderverdeeld in koolstofstaal, roestvrij staal, non-ferrometalen (zoals koper), enz. Verschillende soorten.
Bouten: Mechanische onderdelen, cilindrische schroefdraadbevestigingen met moeren. Een klasse bevestigingsmiddelen bestaande uit een kop en een schroef (een cilinder met een uitwendige schroefdraad) in combinatie met een moer voor het bevestigen van twee delen met een doorgaand gat.
